υπεροικώ

-έω, Α

κατοικώ πάνω ή πέρα από κάποιον ή από κάτι («οἱ ὑπεροικοῡντες τοῡ Ταραντίνου κόλπου», Στράβ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + οἰκῶ (< οἶκος)].